Πραγματοποιείται μια μικρή οριζόντια τομή χαμηλά στον τράχηλο. Στην ελάχιστα επεμβατική Παραθυρεοειδεκτομή η τομή μπορεί να είναι πολύ μικρή (~ 2 εκ). Αν είναι δυνατόν, αξίζει η προσπάθεια τοποθέτησης της τομής σε μια υπάρχουσα πτυχή του δέρματος. Μεγαλύτερη τομή μπορεί να χρειαστεί στη διερεύνηση των Παραθυρεοειδών ή όταν ο λαιμός έχει μικρότερο μήκος λόγω κυφοσκολίωσης. Χρησιμοποιούνται οι νεότερες τεχνικές διατομής και αιμόστασης, ώστε να μειώνεται το χειρουργικό τραύμα.
Το είδος της επέμβασης εξαρτάται από:
Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν γνωρίζουμε ποιος παραθυρεοειδής από τους 4 πάσχει, εκτελείται η εστιασμένη παραθυρεοειδεκτομή (αφαίρεση μόνο του αδενώματος ή του υπερπλαστικού παραθυρεοειδούς). Η επέμβαση συνοδεύεται πάντα από ταχεία Βιοψία και μέτρηση Παραθορμόνης.
Όταν πάσχουν περισσότεροι από έναν Παραθυρεοειδείς (πχ γενετικά σύνδρομα, δευτεροπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός) πρέπει να αναγνωριστούν και οι 4 Παραθυρεοειδείς. Το ίδιο ισχύει και όταν δε γνωρίζουμε ποιος Παραθυρεοειδής είναι ο παθολογικός.
Ο ασθενής την ημέρα του χειρουργείου μπορεί να μιλήσει, να φάει, να πιει και να κινηθεί κανονικά. Χορηγούνται απλά παυσίπονα.
Η πλειοψηφία των ασθενών παίρνουν εξιτήριο από το νοσοκομείο την πρώτη ή δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα. Η διάρκεια νοσηλείας εξαρτάται από την βαρύτητα της, αναμενόμενης μετεγχειρητικά, υπασβεστιαιμίας (χαμηλό ασβέστιο αίματος).
Στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτείται η χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D για κάποιες ημέρες ή και εβδομάδες μετά την επέμβαση. Η τιμή του ασβεστίου πέφτει απότομα μετά την Παραθυρεοειδεκτομή και χρειάζεται κάποιο χρόνο για να επανέλθει. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:
Στην Παραθυρεοειδεκτομή χρησιμοποιούμε όλα τα τεχνολογικά βοηθήματα για το καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα.
