Υπολογίζεται πως το ένα τρίτο σχεδόν του παγκόσμιου πληθυσμού έχει όζους στο Θυρεοειδή που φαίνονται στο Υπερηχογράφημα. Επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν πως η συχνότητα εμφάνισης ενός ψηλαφητού όζου του θυρεοειδούς είναι περίπου 5% στις γυναίκες και 1% σε άνδρες. Ο αριθμός τους ποικίλει, από ένα μέχρι και αρκετούς, ευρισκομένους στον έναν ή και στους δύο λοβούς του αδένα (πολυοζώδης Βρογχοκήλη). Συχνά οι όζοι εντοπίζονται τυχαία, όταν οι ασθενείς πραγματοποιούν ακτινολογικές εξετάσεις για άλλες παθήσεις.
Οι περισσότεροι ασθενείς με όζους του Θυρεοειδή είναι ασυμπτωματικοί.
Όταν οι όζοι είναι μεγαλύτεροι, και αναλογα με τη θέση τους, μπορεί να προκαλέσουν δυσκολία στην κατάποση ή στην αναπνοή, πόνο στο λαιμό και βραγχνάδα στη φωνή.
Ορισμένοι ασθενείς παρατηρούν τον όζο στον καθρέπτη σαν ένα πρήξιμο στο λαιμό. Χαρακτηριστικό είναι οι ασθενείς να αισθάνονται ενόχληση στο λαιμό όταν φορούν ζιβάγκο, γραβάτα ή πουκάμισο με στενό λαιμό.
Ξαφνικός πόνος οφείλεται συχνά σε αιμορραγία ενός κυστικού όζου και οδηγεί τους ασθενείς επειγόντως στο γιατρό.
Επιπλέον, ένα μικρό ποσοστό όζων υπερπαράγει θυρεοειδικές ορμόνες (θερμοί όζοι) και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερθυρεοειδισμό που εκδηλώνεται με ταχυκαρδία, αρρυθμίες, εφίδρωση, νευρικότητα.
Μπορείτε να πραγματοποιήσετε μόνοι σας έναν απλό έλεγχο για να διαπιστώσετε την παρουσία ύποπτων όζων στο Θυρεοειδή.
Αν παρατηρήσετε κάποια διόγκωση, ή έχετε κάποιον από τους παραπάνω παράγοντες κινδύνου, θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας και να υποβληθείτε σε διαγνωστικές εξετάσεις, κυρίως Υπερηχογράφημα Θυρεοειδούς.
Οι όζοι του Θυρεοειδή δε χρειάζονται πάντα κάποια θεραπεία.
Όταν οι όζοι είναι μικροί σε μέγεθος, ασυμπτωματικοί, σε ευθυρεοειδικό ασθενή και κυρίως χωρίς χαρακτηριστικά ύποπτα για καρκίνο μπορούν να παρακολουθούνται.
Οι όζοι δε μικραίνουν και δεν εξαφανίζονται με διατροφή, βελονισμό, χορήγηση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων ή άλλων εναλλακτικών θεραπειών. Επιπλέον, η ύπαρξη όζων δεν αποτελεί λόγο χορήγησης θυροξίνης (θυρεοειδικής ορμόνης σε χάπι) αν δεν υπάρχει υποθυρεοειδισμός. Σύμφωνα και με τις τελευταίες οδηγίες της Αμερικάνικης Εταιρείας Θυρεοειδούς (2015), η χορήγηση θυροξίνης για τη σμίκρυνση των όζων δεν έχει επιστημονική βάση, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες επιπλοκές, ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Οι όζοι που είναι κακοήθεις ή ύποπτοι για κακοήθεια στη βιοψία αντιμετωπίζονται με χειρουργική επέμβαση.
Η Θυρεοειδεκτομή (επέμβαση αφαίρεσης του Θυρεοειδή) μέ ή χωρίς λεμφαδενικό καθαρισμό είναι η μοναδική αρχική θεραπεία για τον καρκίνο του Θυρεοειδή. Μετά την κατάλληλη και άρτια εκτελεσμένη χειρουργική επέμβαση η πρόγνωση είναι άριστη.
Απαντήσεις στις συχνότερες ερωτήσεις σας
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μικρύνουν ή να εξαφανιστούν οι όζοι στο Θυρεοειδή εκτός του Χειρουργείου. Δε χρειάζεται να “καταπολεμηθούν” οι όζοι όταν δε δημιουργούν προβλήματα και παρακολουθούνται τακτικά. Όταν όμως χρειάζονται Θεραπεία, αυτή είναι μόνο η Χειρουργική επέμβαση.
Κατά κανόνα το Χειρουργείο για την αντιμετώπιση των όζων του Θυρεοειδή είναι η ολική Θυρεοειδεκτομή (ολική αφαίρεση). Αν έχετε ένα μονήρη όζο ή όζους μόνο στον ένα λοβό του Θυρεοειδή μπορεί να έχει ένδειξη η λοβεκτομή (αφαίρεση του ενός λοβού του Θυρεοειδή). Αυτό αποφασίζεται σε συνεννόηση με σας από το Χειρουργό και τον Ενδοκρινολόγο σας.
Σχεδόν ποτέ. Η παρουσία όζων στο Θυρεοειδή αυτή καθαυτή ΔΕΝ δικαιολογεί αλλαγές στο βάρος. Αυτό που επηρεάζει το βάρος μας είναι τα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, δηλαδή αν υπάρχει υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός. Επιπλέον, καμιά πάθηση του Θυρεοειδή δεν μπορεί να είναι αποκλειστική αιτία πολύ μεγάλης αυ΄ξησης του βάρους, αλλά μόνο λίγων κιλών.
Η Χειρουργική του Θυρεοειδούς ανήκει παραδοσιακά στη Γενική Χειρουργική. Τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου η εξειδίκευση της Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων. Ο Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων οφείλει να έχει περαιτέρω εκπαίδευση και συστηματική ενασχόληση με τα Χειρουργεία του Θυρεοειδή.
Μπορεί. Aν η διόγκωση αυτή είναι μπροστά ή αμέσως στο πλάι της τραχείας (το σκληρό μέρος που βρίσκεται στο μέσο του λαιμού), είναι πιθανό να προέρχεται από το θυρεοειδή. Aν η διόγκωση βρίσκεται σε άλλη περιοχή του λαιμού, πρόκειται συνήθως για λεμφαδένες, που μπορεί να μεγάλωσαν εξαιτίας κάποιας πάθησης (η διόγκωση αυτή είναι σύμπτωμα πολλών νοσημάτων).
Η Θεοδώρα Μαργαρίτη είναι Χειρουργός Θυρεοειδούς και Παραθυρεοειδών Αδένων με έδρα την Αθήνα και συνεργάτης της πανεπιστημιακής κλινικής Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων Helios Wuppertal (Γερμανίας), κέντρου αναφοράς στη χειρουργική Θυρεοειδούς και Παραθυρεοειδών.
Διαθέτει μακροχρόνια κλινικη εμπειρία περισσότερων από 1200 επεμβάσεων και πιστοποιημένη εξειδίκευση από την Ευρωπαική εταιρεία Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (Fellow of the European Board of Endocrine Surgery).